فضا زمان چیست؟
مردم همیشه فضا را بدیهی میدانند و آن را تنها یک فضای خالی در نظر میگیرند. به همین ترتیب زمان نیز چیزی است که به سادگی میگذرد. اما اگر فیزیکدانان از این مسیر طولانی برای یکپارچه سازی نظریات خود چیزی آموخته باشند، این است که فضا و زمان سیستمی را تشکیل میدهند که از پیچیدگی زیادی تشکیل شده و از تلاش شدید ما برای درکش امتناع میکند.
آلبرت انیشتین در نوامبر 1916 آن چه را که قرار بود برای این مفاهیم رخ دهد را درک و مشاهده کرد. یک سال پیش از این زمان او نظریه نسبیت عام خود را تدوین کرده بود، که بر این فرض استوار بود که گرانش نیرویی نیست که در فضا منتشر شود، بلکه ویژگی خود فضا و زمان است. بر این اساس هنگامی که توپی را به هوا پرتاب میکنید، توپ به زمین باز میگردد زیرا زمین، فضا و زمان اطراف خود را مخدوش میکند و بنابراین مسیرهای توپ و زمین مجدداً با یکدیگر تلاقی میکنند. اینشتین در نامهای به یکی از دوستان خود به چالش ادغام نسبیت عام با فرزند دیگر خود یعنی نظریه نوظهور مکانیک کوانتومی، اشاره کرده بود. این ادغام نه تنها مفهوم فضا را تحریف نمیکرد بلکه آن را متلاشی و بی مصرف میکرد. از نظر ریاضی، او به سختی میدانست که از کجا شروع کند. او در نامهاش به این موضوع نیز اشاره کرده بود که چه قدر خودش را در درک این مفهوم آزار داده است.
اینشتین در این ایده هرگز زیاد پیش نرفت. حتی امروزه تقریباً به اندازه دانشمندانی که روی این موضوع کار میکنند ایدههای متقابل برای نظریه کوانتومی گرانش وجود دارد. اختلافات بر روی این موضوع یک حقیقت مهم را نشان میدهد که رویکردهای متقابل یکدیگر همه میگویند فضا از چیزی عمیقتر نشأت گرفته است اما این موضوع ایدهای که با 2500 سال درک علمی و فلسفی به دست آمده را در هم میشکند.
ادامه مطلب